मेरो ईश्वर

विमल वैद्य म जन्मेको समयमा मेरो शरिरमा कपडा थिएन शब्दहरूको बोली थिएन मेरो नाम थिएन मेरो यावत परिचय थिएन। म जुन बेला जन्मिए त्यो समयमा मेरो धर्म थिएन मेरो जात थिएन मेरो थर गोत्र संस्कार केही थिएन। म जन्मेको घडीमा साँवा अक्षरको ज्ञान थिएन भुगोलले बाँधेको नागरिकता थिएन थिएन राजनीतिको बन्धन विचारको बोझ जीवनको तनाव र हतार खुसी र बिस्मात केही थिएन। म जब जन्मिएँ मेरो शरीरमा कपडा थिएन लाज, घिन थिएन थिएन शरम पनि रहरहरू थिएनन् महत्वाकांक्षाहरू थिएनन् थियो त केवल एउटा अबोध बाल्यपन। म जब जन्मिएँ मात्रै जन्मिनुको अर्थ थियो उत्ति ठूलो परिभाषा पनि थिएन पुज्नु पर्ने देउराली थिएन भाक्नु पर्ने थान, देवी र देउताहरू थिएनन् ईश्वरलाई त मैले चिनेकै थिइनँ, थियो भने ईश्वर कतै मलाई जन्माउने उनै मेरी आमाको कोख थियो उनी नै मेरी ईश्वर थिइन् । ***